Calotes versicolor [Archiwum] - Terrarystyka - jaszczurki, węże, żółwie, płazy, ptaszniki

AGAM

14-09-2013, 12:33

AGAMA WIELOBARWNA (Calotes versicolor)
DAUDIN,1802

Te jaszczurki potrafią zmieniać kolor stosunkowo łatwo, jednak nie tak dobrze jak kameleony.
Główne cechy: Rozmiar średni (37cm), tuż za błonami bębenkowymi znajdują się charakterystyczne wyrostki (kolce). Brak kolców za oczami i brak fałd na ramionach.
W Singapurze zostały introdukowane i są tam teraz pospolite.
Występowanie: od Południowo-zachodniej Azji, przez Sri Lankę, po Południowe Chiny i Sumatrę.
Calotesy są zwykle płowo-brązowe, szare lub oliwkowe w cętki lub paski, ale modą przybierać inne kolory jak jasna zieleń. Kolory mogą odzwierciedlać nastrój jaszczurek.
Podczas sezonu rozrodczego, głowy i ramiona samców stają się jaskrowo pomarańczowe do szkarłatnych a gardła przybierają barwę czarną. Samce przybierają te barwy także po wygranej walce z rywalem. Stąd pochodzi jedna z angielskich nazw tych agam: „Bloodsucker Lizard” czy niemieckie „Blutsaugeragame” (na nasze jaszczurka ssąca krew). Oczywiście tak naprawdę wcale nie są one wampirami J. Zarówno samce jak i samice posiadają na grzebiecie grzebień z kolcami, biegnący od głowy prawie do ogona.
Agamy są spokrewnione z zamieszkującymi wyłącznie Nowy Świat legwanami. W przeciwieństwie do większości jaszczurek nie potrafią jednak odrzucać ogona (nie występuje autonomia). Ogon może być bardzo długi i sztywny. Jak wszystkie gady zmieniają co jakiś czas swój naskórek (wylinka). Podobnie jak kameleony (ale nie w aż takim stopniu) potrafią patrzyć obydwoma oczami w różnych kierunkach jednocześnie.
Jaszczurki te jedzą głównie owady i małe kręgowce, jak gryzonie czy inne jaszczurki. Choć posiadają zęby są one przystosowane tylko do przytrzymywania zdobyczy a nie jej rozdrabniania. Z tego powodu zdobycz jest połykana w całości. W razie potrzeby jaszczurka oszałamia ofiarę wstrząsając nią. Czasem zdarza się że młode i niedoświadczone osobniki upolują zbyt dużą zdobycz. W ów czas może dojść nawet do uduszenia jaszczurki. Zwykle zamieszkują one leśne podszycie, często także w pobliżu ludzkich siedzib. W 1980 zostały zawleczone z Malezji i Tajlandii do Singapuru.
Rozmnażanie: samce stają się bardzo terytorialne w czasie okresu rozrodczego. Intruzów odpędzają przez zwiększenie intensywności czerwieni na głowie i kiwając nią energicznie w górę i dół. Każdy próbuje zaimponować samicy nadymając gardło i zbliżając się do niej ukazując barwną głowę. Samica składa średnio 10-20 jaj i zagrzebuje je w wilgotnej glebie. Jaja są wydłużone, wrzecionowate i pokryte skórzastą otoczką. Młode wylęgają się po około 6-7 tygodniach i dojrzewają po około roku.
Jaszczurka tym nie grozi na razie wyginięcie gdyż są szeroko rozprzestrzenione i pospolite, a ponad to świetnie przystosowują się do życia w pobliżu człowieka.

Występowanie: Olbrzymi zasięg występowania tych agam obejmuje Południowo-zachodnią Azję (Iran, Afganistan, Pakistan), Nepal, Malediwy, Sri Lankę, Burmę, Tajlandię, Indochiny, Malezję, wyspy Pulo Con-dore i Andaman, południowe Chiny (Kwangtung, Kwangsi, Hongkong, wyspa Hainan) oraz Sumatrę.

Opis: Osiągają do 40cm długości i mają słabo zaznaczony worek na podgardlu. Przybierają barwy od szarości do brązu, przy czym mają spore zdolności do zmiany ubarwienia. Gardło, brzuch, a czasem także boki podnieconego samca stają się jaskrawo czerwone. Głowa i szyja jest zielonawa z czerwonymi kropkami i prążkami. Kończyny i ogon są niemal czarne. Grzebień na grzbiecie u samców biegnie od karku do nasady ogona, a u samic ogranicza się do karku. Samice mają na grzbiecie jaśniejszy, żółtawy pas biegnący od góry głowy do środka ogona. Na plecach rozjaśnienie to jest poprzerywane sześcioma ciemnobrązowymi, poprzecznymi znaczeniami.

Biotop: Jaszczurki te preferują otwarte tereny pokryte bujnymi krzakami i pojedynczymi drzewami, ale znaleźć je można także na obszarach kamienistych. Zazwyczaj unikają lasów tropikalnych.

Aktywność, zachowania i hodowla: Według Manthey`a (1985) większość importowanych jest z Tajlandii. Jaszczurki te wymagają półwilgotnego terrarium z dobrym oświetleniem. Konieczne jest naświetlanie promieniami UV. Wymagają terrarium o wymiarach około 140/40/100cm. Na podłoże nadaje się zwykła ziemia, torf lub ściółka leśna. W terrarium powinno się znaleźć wiele konarów, kilka większych kamieni i wytrwałe, tropikalne rośliny. Część wodna nie jest zalecana. Tylną i boczne ściany można obłożyć korkiem co da jaszczurkom dodatkowe możliwości do wspinania. Temperatura w dzień ok. 30C, pod promiennikiem 38-45C, w nocy – 20-25C. Wilgotność w dzień 50-60%, nocą ponad 90%. Codzienne zraszanie zapewnia nie tylko odpowiednią wilgotność, ale umożliwia też jaszczurkom picie wody. W naturze jaszczurki te żywią się głównie owadami takimi jak mrówki, chrząszcze czy motyle, ale czasami zjadają także jajka ptaki, małe jaszczurki i żaby. Najlepiej czują się w parach. Oba osobniki powinny pochodzić z tych samych rejonów, aby okres rozrodczy przypadał w tym samym czasie. Dzięki zwiększeniu częstotliwości zraszania można stymulować porę deszczową, co wywoła okres rozrodczy. Samica wykopuje za pomocą pyska i przednich łap dołek głębokości około 6cm, w którym składa 6 do 14 jaj. Jaja inkubują się przez 69 do 76 dni (Manthey, 1981). Jaja należy inkubować w stale wilgotnym, sterylnym piasku, w temperaturze 22-30C. Po wykluciu młode umieszcza się w terrarium o wymiarach 60/60/70. Opiekuje się nimi podobnie jak dorosłymi. Małe krzewiaste rośliny z dużą ilością liści zapewnią młodym kryjówkę i miejsce do spania. Jeżeli młode będą dobrze odżywiane, ich pokarm będzie bogaty w wapń i witaminy i będą regularnie naświetlane promieniami UV, to już po 9-12 miesiącach osiągną dojrzałość płciową.

Tu masz taki zlepek tego co kiedyś o nich sobie przetłuamczyłęm z zagranicznych stron. Trzymałem te jaszczurki przez krótki czas- są ciekawe w obserwacji - bardzo ruchliwe, dają się oswoić ale nie tak ąłtwo jak np. błotne, a co do wyglądu to jest raczej przeciętny - ładne kolorki mają tylko samce w okresie godów. Tak to są cąłe brązowe.