snakeman
10-09-2013, 16:19
witam, będę robił stronkę o drzewołazach. narazie tłumaczę opisy gatunków z angielskiego i razem z dziadkiem książkę "hodowla drzewołazów i mantelli" z francuskiego. narazie wybazgrałem opis chyba najbardziej pospolitego gatunku czyli dendrobates AURATUS. poniżej zamieszczam wam go i naprawdę proszę wszystkich hodowców o uwagi i poprawki do mojego opisu.
Rozmiar
Ok. 4 centymetry
[b]Wygląd<b/>
Drzewołaz złocisty posiada wiele odmian barwnych. opierają się one głównie na kolorze czarnym i zielonym. Jednak wiele z nich odbiega od powyższego schematu. Odmiana ‘blue’ jest na przykład błękitno czarna a ‘hawaii’ charakteryzuje się żółtawo brązową barwą. Należy również wspomnieć iż żabki nie są a w tak intensywnie ubarwione bez powodu. kontrastujące wzory na skórze mają ostrzegać potencjalnych wrogów przed niebezpiecznymi toksynami znajdującymi się na powierzchni ich ciała.
[b]Długosc zycia<b/>
8-15 lat. Rekordowy osobnik żył w niewoli 20,5 lat (w Woodland Park Zoo)
[b]Cechy szczególne<b/>
Bardzo piękny drzewołaz, ma wiele odmian barwnych, z czego każda jest inna. Swoją nazwę zawdzięcza błyszczącej, jakby posypanej brokatem powierzchni skóry.
[b]Aktywność<b/>
Drzewołazy złociste są aktywne głównie w ciągu dnia. To właśnie wtedy polują na małe owady, którymi się żywią. Podczas dnia również opiekują się potomstwem.
[b]Terrarium<b/>
W terrarium powinno znajdować się wiele zieleni, głównie gatunków bromelii i paprotek. Żabki uwielbiają chować się pomiędzy roślinkami w terrarium, dlatego nie powinno ich tam nigdy zabraknąć. Na podłożu, najlepiej z włókna kokosowego lub żwirku, można ułożyć mchy i liście dębowe. Konieczne do hodowli dendrobatesów (wszystkich!) jest umieszczenie małych pojemników po kliszy fotograficznej wypełnionych w 2/3 wodą, lub szalek Petriego nakrytych przepołowionymi orzechami kokosowymi, w których będą mogły składać jajeczka. Terrarium nie musi być wysokie, ponieważ drzewołazy nie prowadzą nadrzewnego trybu życia. Należy jednak pamiętać o tym, aby terrarium nie było za małe, bo samce będą toczyć między sobą walki. Średniej wielkości terrarium dla pary ok. 60 - 40 – 40 (długość, szerokość wysokość)
[b]Biotop<b/>
Dorosłe osobniki żyją w niższych partiach lasów deszczowych. W naturze wybierają sobie do życia miejsca przy małych zbiornikach wodnych, w których mogą się później rozwijać ich kijanki. Często żabki zamieszkujące tereny blisko człowieka, składają jajeczka w puszkach po piwie, bądź szklanych butelkach. Z nazwy „dendrobates” można pomyśleć, ze zwierzęta te żyją na drzewach, jednak wcale tak nie jest. Preferują one najniższe piętra lasu.
[b]Oświetlenie<b/>
Bardzo ważne są dla drzewołazów promienie UV. Najlepiej zapewnić je żabkom poprzez zamontowanie w terrarium świetlówki emitującej odpowiednie światło. Można takie świetlówki kupić na przykład sklepie zoologicznym.
[b]Temperatura<b/>
nie powinna przekraczać 23 stopni, jednak krótkotrwałe zmiany w jej wysokości nie będą miały większego wpływu na zdrowie żabek.
[b]Wilgotność<b/>
W ciągu dnia 75 – 80%, zaś w nocy 90 – 100 %
[b]Żywienie<b/>
Larwy:
Robaki dla rybek akwariowych (posiekane) płatki dla rybek, Dafnia, rureczniki pokrojone
Młode: Wylęg świerszcza, mączniki (malutkie), małe larwy much, muszki owocówki (drosphilia melanogaster), skoczogonki
dorosłe: Mączniki, larwy much, mole woskowe, małe świerszcze, muszki owocówki.
[b]Dymorfizm<b/>
Samice są dłuższe od samców o ok. 2-5- mm i mają bardziej „obłe” kształty.
[b]Rozmnażanie<b/>
Drzewołazy w naturze Rozmnażają się w czasie trwania pory deszczowej (lipiec – grudzień). Zaloty składają się z wydawania przez samce wysokich odgłosów co kilka sekund, aby zainteresowac samicę. Po zalotach samiec zaprowadza samicę na miejsce kopulacji. Samiczka składa od 4- 10 jajek na liściu lub w innym odpowiednim miejscu, a samiec będzie w tym czasie od razu je zapładniał. Samce opiekują się jajeczkami dopóki nie wylęgną się z nich kijanki (10 – 14 dni po kopulacji ). Zanim jednak to nastąpi samczyk będzie nawilżał jajeczka wodą, aby zapewnić im odpowiedznie warunki rozwoju. Niedługo przed wylęgiem szturcha on jajeczka nóżkami alby zmusić kijanki do wyjścia z osłonki. Po wydostaniu się z jajeczek samiec ustawia się w pozycji umożliwiającej kijankom wejście na jego grzbiet, po czym zanosi je do większego zbiornika aby mogły dalej przechodzić metamorfozę.
W niewoli może to wszystko być stymulowane poprzez zraszanie terrarium, zapewnienie wysokiej wilgotności i obniżenie temperatury. W zbiorniku powinien się znajdować przepołowiony kokos ustawiony na szalce Petriego, gdzie drzewołazy będą mogły złożyć skrzek. W szalce należy również umieścić liść jakiegoś filodendona, aby samica składała na nim jajeczka. Gdy jajeczka zastaną złożone naczyńko powinno zostać zastąpione nowym. Szalkę ze skrzekiem powinniśmy wsadzić do większego pojemnika, gdzie będzie ona otoczona wodą, lecz nie w niej zanurzona. Chodzi o to, aby w tym pojemniku panowała wysoka wilgotność, a nie żeby jajeczka były w wodzie. Powinno się je delikatnie spryskiwac raz lub dwa razy dziennie odstaną wodą, czym będziemy symulować opiekę samca na wolności. Gdy jajeczka się wylęgną, kijanki powinny być od siebie oddzielone i umieszczone w ciepłej/ letniej wodzie głębokości 3, 4 cale. Raz w tygodniu należy zmienić 10 % wody w pojemniku z kijanką aby pozbyć się części toksynów. Karmienie powinno odbywać się 2-3 razy w tygodniu. Kijanki karmimy dafnią, pokrojonymi robaczkami dla ryb, posiekanymi małżam lub patkami dla rybek akwariowych. Jednak badania dowodzą, że karmienie kijanek samymi płatkami dla ryb i bez promieni UV doprowadza do krzywicy nóg , często całkowitej deformacji dorosłych osobników i osłabienia organizmu.
Gdy kijankom urosną wszystkie cztery kończyny, można przenieść je do pojemnika z łatwym wyjściem na brzeg, aby mogły sobie wybrać, czy chcą być w wodzie, czy na lądzie. W takim „terrarium” powinna znajdować się kryjówka. Gdy kijanki wyjdą na ląd można zaprzestać karmienia, ponieważ poprzez absorbcję ogona odżywiają się same. Gdy ogon ulegnie całkowitemu zanikowi, można młode przenieść do docelowego terrarium i odżywiać skoczogonkami, lub małymi muszkami owocowymi. Należy jednak pamiętać, że drzewołazy mają silnie rozwinięty instynkt terytorialny i nie należy trzymać zbyt dużej ilości osobników w jednym pojemniku (chyba, że jest wystarczająco duży).
[b]Ciekawostki<b/>
Dawniej trucizna ze skóry d. auratus i innych drzewołazów była używana przez plemiona zamieszkujące dżunglę jako środek do zatruwania strzał. Teraz firmy farmaceutyczne badają właściwości pumiliotoksynów , gdyż przypuszczalnie mogą one zostać wykorzystane do produkcji nowego rzekomo 200 razy silniejszego od morfiny leku przeciwbólowego. Na razie badanie trwają, być może niedługo zobaczymy jakieś efekty
[b]Uwagi<b/>
Po każdym kontakcie zwierzętami tymi płazami należy umyć ręce, ze względu na silną toksyczność. (ponad 80 niebezpieczych pumiliotoksyn).
Rozmiar
Ok. 4 centymetry
[b]Wygląd<b/>
Drzewołaz złocisty posiada wiele odmian barwnych. opierają się one głównie na kolorze czarnym i zielonym. Jednak wiele z nich odbiega od powyższego schematu. Odmiana ‘blue’ jest na przykład błękitno czarna a ‘hawaii’ charakteryzuje się żółtawo brązową barwą. Należy również wspomnieć iż żabki nie są a w tak intensywnie ubarwione bez powodu. kontrastujące wzory na skórze mają ostrzegać potencjalnych wrogów przed niebezpiecznymi toksynami znajdującymi się na powierzchni ich ciała.
[b]Długosc zycia<b/>
8-15 lat. Rekordowy osobnik żył w niewoli 20,5 lat (w Woodland Park Zoo)
[b]Cechy szczególne<b/>
Bardzo piękny drzewołaz, ma wiele odmian barwnych, z czego każda jest inna. Swoją nazwę zawdzięcza błyszczącej, jakby posypanej brokatem powierzchni skóry.
[b]Aktywność<b/>
Drzewołazy złociste są aktywne głównie w ciągu dnia. To właśnie wtedy polują na małe owady, którymi się żywią. Podczas dnia również opiekują się potomstwem.
[b]Terrarium<b/>
W terrarium powinno znajdować się wiele zieleni, głównie gatunków bromelii i paprotek. Żabki uwielbiają chować się pomiędzy roślinkami w terrarium, dlatego nie powinno ich tam nigdy zabraknąć. Na podłożu, najlepiej z włókna kokosowego lub żwirku, można ułożyć mchy i liście dębowe. Konieczne do hodowli dendrobatesów (wszystkich!) jest umieszczenie małych pojemników po kliszy fotograficznej wypełnionych w 2/3 wodą, lub szalek Petriego nakrytych przepołowionymi orzechami kokosowymi, w których będą mogły składać jajeczka. Terrarium nie musi być wysokie, ponieważ drzewołazy nie prowadzą nadrzewnego trybu życia. Należy jednak pamiętać o tym, aby terrarium nie było za małe, bo samce będą toczyć między sobą walki. Średniej wielkości terrarium dla pary ok. 60 - 40 – 40 (długość, szerokość wysokość)
[b]Biotop<b/>
Dorosłe osobniki żyją w niższych partiach lasów deszczowych. W naturze wybierają sobie do życia miejsca przy małych zbiornikach wodnych, w których mogą się później rozwijać ich kijanki. Często żabki zamieszkujące tereny blisko człowieka, składają jajeczka w puszkach po piwie, bądź szklanych butelkach. Z nazwy „dendrobates” można pomyśleć, ze zwierzęta te żyją na drzewach, jednak wcale tak nie jest. Preferują one najniższe piętra lasu.
[b]Oświetlenie<b/>
Bardzo ważne są dla drzewołazów promienie UV. Najlepiej zapewnić je żabkom poprzez zamontowanie w terrarium świetlówki emitującej odpowiednie światło. Można takie świetlówki kupić na przykład sklepie zoologicznym.
[b]Temperatura<b/>
nie powinna przekraczać 23 stopni, jednak krótkotrwałe zmiany w jej wysokości nie będą miały większego wpływu na zdrowie żabek.
[b]Wilgotność<b/>
W ciągu dnia 75 – 80%, zaś w nocy 90 – 100 %
[b]Żywienie<b/>
Larwy:
Robaki dla rybek akwariowych (posiekane) płatki dla rybek, Dafnia, rureczniki pokrojone
Młode: Wylęg świerszcza, mączniki (malutkie), małe larwy much, muszki owocówki (drosphilia melanogaster), skoczogonki
dorosłe: Mączniki, larwy much, mole woskowe, małe świerszcze, muszki owocówki.
[b]Dymorfizm<b/>
Samice są dłuższe od samców o ok. 2-5- mm i mają bardziej „obłe” kształty.
[b]Rozmnażanie<b/>
Drzewołazy w naturze Rozmnażają się w czasie trwania pory deszczowej (lipiec – grudzień). Zaloty składają się z wydawania przez samce wysokich odgłosów co kilka sekund, aby zainteresowac samicę. Po zalotach samiec zaprowadza samicę na miejsce kopulacji. Samiczka składa od 4- 10 jajek na liściu lub w innym odpowiednim miejscu, a samiec będzie w tym czasie od razu je zapładniał. Samce opiekują się jajeczkami dopóki nie wylęgną się z nich kijanki (10 – 14 dni po kopulacji ). Zanim jednak to nastąpi samczyk będzie nawilżał jajeczka wodą, aby zapewnić im odpowiedznie warunki rozwoju. Niedługo przed wylęgiem szturcha on jajeczka nóżkami alby zmusić kijanki do wyjścia z osłonki. Po wydostaniu się z jajeczek samiec ustawia się w pozycji umożliwiającej kijankom wejście na jego grzbiet, po czym zanosi je do większego zbiornika aby mogły dalej przechodzić metamorfozę.
W niewoli może to wszystko być stymulowane poprzez zraszanie terrarium, zapewnienie wysokiej wilgotności i obniżenie temperatury. W zbiorniku powinien się znajdować przepołowiony kokos ustawiony na szalce Petriego, gdzie drzewołazy będą mogły złożyć skrzek. W szalce należy również umieścić liść jakiegoś filodendona, aby samica składała na nim jajeczka. Gdy jajeczka zastaną złożone naczyńko powinno zostać zastąpione nowym. Szalkę ze skrzekiem powinniśmy wsadzić do większego pojemnika, gdzie będzie ona otoczona wodą, lecz nie w niej zanurzona. Chodzi o to, aby w tym pojemniku panowała wysoka wilgotność, a nie żeby jajeczka były w wodzie. Powinno się je delikatnie spryskiwac raz lub dwa razy dziennie odstaną wodą, czym będziemy symulować opiekę samca na wolności. Gdy jajeczka się wylęgną, kijanki powinny być od siebie oddzielone i umieszczone w ciepłej/ letniej wodzie głębokości 3, 4 cale. Raz w tygodniu należy zmienić 10 % wody w pojemniku z kijanką aby pozbyć się części toksynów. Karmienie powinno odbywać się 2-3 razy w tygodniu. Kijanki karmimy dafnią, pokrojonymi robaczkami dla ryb, posiekanymi małżam lub patkami dla rybek akwariowych. Jednak badania dowodzą, że karmienie kijanek samymi płatkami dla ryb i bez promieni UV doprowadza do krzywicy nóg , często całkowitej deformacji dorosłych osobników i osłabienia organizmu.
Gdy kijankom urosną wszystkie cztery kończyny, można przenieść je do pojemnika z łatwym wyjściem na brzeg, aby mogły sobie wybrać, czy chcą być w wodzie, czy na lądzie. W takim „terrarium” powinna znajdować się kryjówka. Gdy kijanki wyjdą na ląd można zaprzestać karmienia, ponieważ poprzez absorbcję ogona odżywiają się same. Gdy ogon ulegnie całkowitemu zanikowi, można młode przenieść do docelowego terrarium i odżywiać skoczogonkami, lub małymi muszkami owocowymi. Należy jednak pamiętać, że drzewołazy mają silnie rozwinięty instynkt terytorialny i nie należy trzymać zbyt dużej ilości osobników w jednym pojemniku (chyba, że jest wystarczająco duży).
[b]Ciekawostki<b/>
Dawniej trucizna ze skóry d. auratus i innych drzewołazów była używana przez plemiona zamieszkujące dżunglę jako środek do zatruwania strzał. Teraz firmy farmaceutyczne badają właściwości pumiliotoksynów , gdyż przypuszczalnie mogą one zostać wykorzystane do produkcji nowego rzekomo 200 razy silniejszego od morfiny leku przeciwbólowego. Na razie badanie trwają, być może niedługo zobaczymy jakieś efekty
[b]Uwagi<b/>
Po każdym kontakcie zwierzętami tymi płazami należy umyć ręce, ze względu na silną toksyczność. (ponad 80 niebezpieczych pumiliotoksyn).