Hatteria jest w I załączniku CITES i handel osobnikami z natury jest całkowicie zakazany. Nie słyszałem też, aby prywatna osoba posiadała tego podobnego do jaszczurek gada.
Liczebność Sphenodon punctatus szacuje się na 40-50 tysięcy osobników, a opisanego w 1990 roku drugiego gatunku hatterii Sphenodon guntheri na 400-500 osobników. S.punctatus zasiedla ok. 30 wysp w pobliżu Wyspy Północnej, a S.guntheri jedną wysepkę w cieśninie Cooka. Oba są zagrożone, głównie przez zawleczone na wyspy szczury, niektóre wyspy udało się na szczęście oczyścić całkowicie ze szczurów. Żywa hatteria tylko raz była w Polsce, podarowana przez rząd Nowej Zelandii w 1964 roku Uniwersytetowi Jagiellońskiemu na 600-lecie jego istnienia. Żyła krótko, nie pamiętam jeden rok albo dwa (najdłuższy zanotowany przypadek życia w niewoli tego gatunku 77 lat, a prawdopodobnie może żyć jeszcze dłużej). Ma ciekawą biologię, np. najniższą wśród gadów optymalną temperaturę inkubacji jaj (20-22 stopnie C), dojrzałość płciową osiąga dopiero w wieku ok. 20 lat.
W tej chwili około 40 osobników Sphenodon punctatus jest w dwóch nowozelandzkich ogrodach zoologicznych i po kilka sztuk w kilku ogrodach w USA, w Wielkiej Brytanii (w Chester 8 sztuk). Poza Nową Zelandią największa grupa 12 sztuk jest chyba w Berlinie. Natomiast rzadsza Sphenodon guntheri jest tylko w USA (8 sztuk w San Diego) oraz w jednym ogrodzie w Nowej Zelandii (48 sztuk w Wellington). W uniwersytetach Nowej Zelandii prowadzi się dość intensywne badania hatterii we współpracy z ogrodami. Poza Nową Zelandią hatterie trzyma się w specjalnych klimatyzowanych terrariach w temperaturze ok. 12-16 stopni Celsjusza.