W mojej opinii przy obecnym stanie prawnym legalna hodowla tego węża dla celów, powiedzmy, zaspokojenia własnej przyjemności, jest niemożliwa. I to niezależnie od miejsca pochodzenia zwierzat. W Czechach czy w Niemczech możliwa jest zarejestrowana hodowla gatunków rodzimych i nawet jeżeli chcielibyśmy wwieść je na teren Polski to jest to praktycznie legalnie niemożliwe bowiem do Polski nie można wwozić zwierzat, które potencjalnie mogłyby uciec i przeżyć u nas, stanowiąc ewentualne zagrożenie dla polskiej fauny.
W Polsce wydaje się zezwolenia na przetrzymywanie zwierząt chronionych, ale zezwolenie takie ma określony czas, potem zwierzęta trzeba wypuścić w miejscu złowienia. Zezwolenia takie nie są na szczęście wydawane pochopnie i trzeba mieć poważne argumenty, aby je uzyskać. Sa więc wydawane wyłącznie dla pracowników instytucji państwowych typu ogrody zoologiczne lub związanych z działalnością naukową i na czas określony. W czasie badań zwinek na terenie Polski korzystałem w ciągu kilku lat z trzech zezwoleń na odłów i przetrzymywanie w sumie kilkuset osobników, a ten gatunek w porównaniu z wężem Eskulapa jest nieporównywalnie liczniejszy. Dzisiaj przeważa raczej pogląd, ze populacji polskich tego gatunku nie należy ruszać. Mam wątpliwości czy nawet istytucje naukowe uzyskałyby zgodę na hodowlę tego gatunku, a w każdym razie nie byłoby to łatwe i musiałoby się ściśle wiązać z działaniami ochronnymi.
Wychodzi się tutaj ze słusznego poglądu, ze zezwolenie na hodowlę gatunków występujących w Polsce niosłoby za sobą poważne ryzyko nadużyć, odławiania osobników z natury. Wobec braku przepisów dotyczących identyfikacji indywidualnej osobników, braku możliwości egzekwowania prawa jest to założenie całkowicie słuszne.