Hej!
to ja uściślę temat jadowitości u Colubridae. Jest kilka gatunków z tej rodziny, które są jadowite, i to bardzo. Należą do nich np. Dyspholidus typus czy Telothornis capensis. Gruczoły Duvernoya produkują substancje, które mają działanie toksyczne. U większości węży jednak nie ma możliwości wprowadzenia tej wydzieliny do rany, gdyż nie posiadają wyspecjalizowanych zębów. U tych gatunków nie było nacisku na ewolucję silnych toksyn, ale wydzielina tych gruczołów spełnia bardzo ważną funkcję: węże połyjaką całe ofiary. Np. gryzonie czy ptaki same z siebie są raczej brudne i pełne bakterii, a częśto jeszcze są połykane wraz z fragmentami podłoża, pełnymi różnych mikroorganizmów. Przeprowadzono ciekawe badania, które wykazały, że wydzielina gruczołów Duvernoya ma właściwości bakteriostatyczne i to o tyle dobre, że przez pewien czas interesował się tymi substancjami przemysł medyczny.
Natomiast u niekótych gatunków prawdopodobnie ewoluowały większe zęby z tyłu kości szczękowych. Ich pierwotną funkcją było przyspieszenie połykania ofiary, co dla węzy ma duże znaczenie. Nawet pół milimetra dłuższy ząb zapewniał dłuższy kontakt ze zdobyczą i redukował czas potrzebny na połknięcie ofiary (łatwiej ją było "popychać" do przełyku). Jednocześnie substancje zawarte w wydzielinie gruczoów Duvernoya i w ślinie mają właściwości enzymów trawiennych. Jeżeli zęby robiły głębsze dziury, to enzymy wnikały głębiej i pokarm był szybciej trawiony, a wąż mógł wcześniej zacząć następne łowy itp. To z kolei powodowało nacisk na większą toksyczność tej wydzieliny i leprzy mechanizm jej przekazywania do rany, czyli ujścia gruczołów były coraz bliżej zębów, a na zębach pojawiały się rowki.
Uzębienie typu ophistoglypha i związana z tym jadowitość występuje u wielu Colubridae, ale nie u Elaphe, Nerodia, Lampropeltis, Natrix, Gonyosoma i wielu innych. Wrunkowo jadowite są np. Psammophis, Celia, Dyspholidus i parę innych.

Tyle.
pozdrowienia
BartekB