U Dendrobatidae stwierdzono występowanie batrachotoksyn( Phyllobates sp.)- alkaloid z grupą sterolową, jedna z najsilniejszych znanych toksyn, uniemożliwia zamknięcie kanałów sodowych błony komórkowej. Dawka letalna dla człowieka to około 100-300 mikrogramów, a jeden osobnik Phyllobates terribilis zawiera około 1000 mikrogramów batrachotoksyny. Jad P. terribilis, P. bicolor i P. aurotaenia bywał wykorzystywany przez szczepy Indian z Kolumbii do zatruwania strzał, służących do polowania na drobne zwierzęta, zwłaszcza na ptaki. Co ciekawe, batrachotoksynę wyizolowano także z piór nowogwinejskich ptaków Ifrita sp. i Pitohui sp. U żab trujących opisano także histrionikotoksyny(działają na pompę sodowo-potasową, a także receptory acetylocholiny), indolizydyny(prawdopodobnie działają na receptory nikotynowe mięśni i neuronów, słabo zbadane), pumiliotoksyny A(uwalnia jony wapnia z kanalików T i wywołuje nagły skurcz mięśnia), dekahydrokwinoliny(łączy się z receptorami acetylocholiny), gefyrotoksyny, 2-6-dwupodstawionepodstawione piperydyny, 2-5- dwupodstawione pirolidyny, pirydylo-piperydyny, alkaloidy zawierające pierścień indolowy, alkaloidy z grupą amidową,tricyklodekan azowany- również wykazują działanie porażające mięśnie, są jednakże słabsze.
Wiadomo, że substraty do syntezy toksyn są pozyskiwane przez żaby trujące z pokarmu(rzeczywiście głównie mrówki), i osobniki hodowane od przeobrażenia w niewoli i karmione głownie np. świerszczami są ich pozbawione, natomiast okazy złapane w naturze praktycznie zachowują tę samą zawartość trucizny przez całe życie.
Ja nie znam się zbytnio na płazach, ale mam nadzieję, że trochę pomogłem i rozjaśniłem sprawę.