Zaraz, powoli Jarku, bo wprowadzasz w błąd innych. Prawo się nie zmienia jak kalejdoskopie, tylko niektórzy dopiero w rok po wejściu do Unii zaczynają je czytać. Świadectwa/certificates to nie żaden ‘nowy super-dokument’, wydaje się na podstawie Rozp.Komisji Nr 1808 z roku 2001, wcześniej były podobne na mocy Rozp.Komisji Nr 939/97. Nie zastępują one ‘świadectw CITES’, bo dokumenty CITES (zezw.eksportowe, świad.reeksportu, zezw.importowe) dotyczą WYŁĄCZNIE przekraczania z okazami zewnętrznych granic UE. Na terytorium UE (wszystkie państwa członkowskie razem wzięte) nie obowiązują przepisy konwencji CITES, tylko przepisy UE. Unijne świadectwo/certificate to jest właśnie urzędowe świadectwo urodzenia okazu (w naturze lub w niewoli) na terytorium UE. Zamiast o urodzeniu, może ono zaświadczać o zgodnym z prawem sprowadzeniu danego okazu na terytorium UE. Może też służyć jako dowód dopuszczenia do sprzedaży okazów z gatunku aneksu A albo do ich przemieszczania z zatwierdzonego miejsca przetrzymywania. Świadectwa te mogą być właśnie wydawane indywidualnie dla pojedynczych okazów (jak ‘książka samochodu’) lub zbiorowo (jeśli ktoś sprzedaje kilka okazów razem i nie są one dalej rozdzielane) i przechodzą do nowego właściciela razem z tymi okazami. Zawierają numer mikroczipu albo dokładny okazu, dla którego są wystawione. I mają postać jednej kartki, ewent. dodatkowe kartki z fotografiami okazów. Przeczytaj wiadomości na stronie głównej tam opisałam właśnie, że udało się zmusić Min.Środ. do wymiany zbiorowego zezwolenia importowego na indywidualne unijne świadectwa.

Słowem - nic nowego nie odkryłeś, odpowiednie przepisy działają w UE od wielu lat, tylko ‘twórcy’ ustawy o ochr.przyr. ich nie doczytali i dzięki temu przepisy polskie są teraz w wielu miejscach niezgodne z unijnymi.

O tych sprawach dość szczegółowo napisano na http://www.cites.info.pl i u nas na http://www.terrarium.com.pl/rejestracja, trzeba sobie poczytać :-)

Większość nieporozumień bierze się stąd, że z Min.Środ. wyszły kilka razy nie do końca prawdziwe informacje.

Odp. na ‘ps.’: Żaden przepis prawa polskiego nie przesądza o tym, co może być ‘innym dokumentem stwierdzającym legalność pochodzenia zwierzęcia’. Zależy od konkretnego przypadku. Paragon, czy faktura też mogą spełniać przy rejestracji rolę ‘innego dokumentu’, bo np. prawo unijne (Rozp.338/97) nie wymaga żadnego dokumentowania pochodzenia przy sprzedaży na terytorium UE okazów gatunków z aneksu C. Bez dokumentów pochodzenia nie otrzyma się zgody na wywóz takich okazów poza UE, ale na terytorium UE można nimi handlować. Więc gdy przywieziesz je sobie z innego państwa UE do Polski, to zamiast UE-świadectwa pewnie będziesz miał tylko kwitek ze sklepu. A okazy będą ‘legalne’.
Z drugiej strony, obowiązek zgłaszania zwierząt do rejestru to tylko potwierdzenie faktu posiadania takiego zwierzęcia (nawet nie trzeba być jego właścicielem, można ‘posiadać’ biorąc do siebie na przechowanie okazy należące do kogoś innego, kto np. wyjechał na wakacje na dłużej niż 14 dni i też należałoby je wtedy zgłosić) i nie oznacza potwierdzenia ich legalnego pochodzenia np. na potrzeby wydania zezwoleń eksportowych CITES. Okazy zarejestrowane, ale bez udokumentowanego pochodzenia (legalny import, pozyskanie z natury lub urodzenie w niewoli na terytorium UE) powinny mieć wpisywany w dokumentach CITES jako Źródło-Source kod U, czyli pochodzenie nieznane, a takie dokumenty wolno wystawić tylko w b.wyjątkowych przypadkach.
Żeby było śmieszniej: zgodnie z przepisami ustawy o ochr.przyr. ci, którzy prowadzą działalność gosp. w zakresie handlu zwierzętami mają obowiązek przekazywania nabywcy dokumentów zwierzaka (art.64 ust.9), ale nie mają obowiązku zgłaszania swoich zwierzaków do rejestru (art.64 ust.2 pkt 2). Za to ci, którzy nie prowadzą dział.gosp. muszą swoje zwierzaki zgłaszać do rejestru, ale gdy je sprzedają nie mają obowiązku przekazywania z nimi żadnych papierów. No to jaki dokument trafia do rąk nabywcy, tylko umowa kupna-sprzedaży?